So you think you can Salsa?

Maandag was het dan zover; onze eerste stagedag! Al om half 7 stonden we helemaal ready bij Jennifer om methodes in te pakken die mee gingen naar onze school. De school is totaal anders dan in Nederland. De zijkanten van het klaslokaal zijn voor het grootste gedeelte open. Hartstikke handig, want hierdoor krijgen de kinderen gelijk alle informatie van klas 1 tot en met 6 binnen één jaar.

Na even te wachten op een bankje kwam het schoolhoofd naar ons toe en gaf ons een rondleiding. We werden voorgesteld aan alle leerkrachten en aan de kinderen. Na deze korte rondleiding werd ons verteld dat we maar in de klas moesten gaan kijken. Alsof wij wisten welke klas dat was.. In ieder geval zijn we uiteindelijk in tweetallen opgesplitst om te kijken in de verschillende klassen. We zijn de eerste dag in 5A en 5B geweest. De stoelen waren rampzalig en ik voelde me net weer alsof ik 3 uur in een houten bootje had gezeten. We hebben een aantal lessen mee mogen maken. Het grootste verschil is toch wel dat de kinderen hier meer dan de helft van het lesuur bezig zijn met het overschrijven van de opdrachten. Alles wat op het bord wordt geschreven, komt uiteindelijk ook in het schriftje te staan.

Op woensdag mocht ik dan beginnen in klas 5B. Een geweldige groep. Er wordt tijdens de lessen niet aan verlengde instructie gedaan en de kinderen krijgen ook niet meer uitleg dan alleen de algemene instructie van een paar minuten. Als je iets niet snapt, doe je namelijk niet goed mee volgens de juffen en ben je gewoon lui. Gelukkig mag ik ondertussen zeggen dat ik elke dag verlengde instructie mag geven aan een groepje kinderen. Wat ben ik blij dat ik daar aandacht aan mag besteden, want met een beetje hulp, lukt het de kinderen zoveel beter.

Donderdagavond was het dan eindelijk zover. We zouden onze talenten in de strijd gooien, want we hadden namelijk salsalessen geboekt. Voordat we met de taxi die kant op gingen, werden we nog even gebeld of de afspraak nog wel doorging en of we met zes meiden waren, want dan moest hij nog even zes jongens zien te fixen. Uiteindelijk bleek dat we de les van een 50/60 jarige man kregen, maar ik moet eerlijk toegeven dat hij soepeler in de heupen was dan de meesten van ons. Na eerst de basis stappen te hebben geoefend, werden de heren erbij geroepen. Nu moet je je niet voorstellen dat het knappe, lange en gespierde mannen waren, maar het waren schattige, kleine en iele mannetjes. Ze konden echter wel geweldig dansen, maar sommigen vonden het lastig om hun enthousiasme te laten zien. Na een geslaagde avond hadden we genoeg om over bij te praten in de taxi terug naar huis.

De tijd vliegt hier hartstikke snel voorbij. De dagen vliegen om als uren en de weken vliegen om als dagen. Ondertussen zitten we alweer op een kwart van de tijd hier in Suriname. Om 1 uur zijn de scholen uit en de rest van de dag hebben we dus voor onszelf. We vullen onze vrije uren met volleyballen, cupsongs oefenen, slapen en vooral heel veel spelletjes spelen. Eigenlijk voelt het dus nog wel een beetje als een vakantie.

Komende week hoop ik ook zelf lessen te gaan geven. Ik houd jullie op de hoogte!

Liefssss,